ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΚΑΡΕΖΟΣ

Νικόλαος Μακαρέζος
Ο Νικόλαος Μακαρέζος ήταν ένας από τους βασικότερους συνεργάτες της 21ης Απριλίου ο οποίος διετέλεσε υπουργός συντονισμού και β΄αντιπρόεδρος κυβερνήσεως από το 1967-1973. Υπήρξε απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων Τάξεως 1940 Α' και είχε πάρει μέρος σε όλους τους Εθνικούς Αγώνες από το 1940 έως το 1949. Είχε σπουδάσει οικονομικές επιστήμες και είχε 3 πανεπιστημιακά πτυχία από την Ανωτάτη Σχολή οικονομικών και εμπορικών επιστημών από την Πάντειο και από την Ανωτάτη Σχολή Βιομηχανικών Σπουδών.Θεωρείτο ένας από τους βασικότερους συνεργάτες του Γεωργίου Παπαδόπουλου και επίσης ένας από τους βασικότερους συντελεστές του οικονομικού θαύματος της περιόδου εκείνης.
O Νικόλαος Μακαρέζος γεννήθηκε στην Γραβιά Παρνασσίδος το έτος 1919.
Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και στο Γυμνάσιο Λαμίας.
Τον Οκτώβριο του 1937 εισήλθε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε τον Αύγουστο του 1940 με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού Πυροβολικού.
Τοποθετήθηκε στο Α΄ Σύνταγμα Βαρέος Πυροβολικού.
Την στρατιωτική του εκπαίδευση συμπλήρωσε στην Σχολή Πυροβολικού (Μεγάλο Πεύκο), στην Αγγλική Σχολή Εκπαιδευτικών Πυροβολικού (Αλμάζα Καΐρου), στην Αμερικανική Σχολή Πυροβολικού (Μπαμπενχάουζεν Δυτ. Γερμανίας), στην Σχολή Γενικής Μορφώσεως (Αθήνα) και στην Ανωτ. Σχολή Πολέμου (Θεσσαλονίκη).
Παραλλήλως σπούδασε οικονομικές και πολιτικές επιστήμες και έλαβε τρία πανεπιστημιακά πτυχία οικονομικών και πολιτικών επιστημών (Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών - Παντείου Πανεπιστημίου και Ανωτάτης Σχολής Βιομηχανικών Σπουδών).
Έλαβε μέρος σε όλους τους αγώνες της πατρίδας μας, κατά την δεκαετία του 1940:
α) Ιταλοελληνικό πόλεμο: στον Νότιο Τομέα (Καλπάκι - Χάνι Γεωργουτσάδες - Δέλβινο - Άγιοι Σαράντα - Άγιος Δημήτριος - Χειμάρρα).
β) Κατοχή: 5/42 Σύνταγμα Συνταγματάρχου Ψαρρού (Εθνική Αντίσταση).
γ) Δεκεμβριανά: Υποδιοικητής και Διοικητής Λόχου του 172 Τάγματος Εθνοφυλακής (Διοικητής Ταγματάρχης Ρουφόπουλος).
δ) Επιχειρήσεις 3ου Κομμουνιστικού Γύρου: (Μουργκάνα - Γράμμος - Βίτσι - Σινιάτσικο) ως Διοικητής Πυροβολαρχίας της 152 Μ.Μ.Π. με Διοικητές τους αείμνηστους Ταγματάρχες Πυροβολικού τότε, Σιαπκαρά Ανδρέα αρχικώς και Δημόπουλο Παύλο εν συνεχεία.
Τιμήθηκε για τις επιδόσεις του με τις ηθικές αμοιβές και διακρίσεις που προβλέπονται (μετάλλια, παράσημα, έπαινοι, εύφημοι μνεία).
Υπηρέτησε ως Εκπαιδευτής Πυροβολικού στην Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο.
Επίσης υπηρέτησε ως Καθηγητής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και στην Ανωτ. Σχολή Πολέμου και ως Στρατιωτικός Ακόλουθος των Ενόπλων Δυνάμεων στην Ελληνική Πρεσβεία Βόννης. Επικειμένου του 4ου Κομμουνιστικού «Γύρου», σχεδίασε με τους άλλους πρωτεργάτες την Στρατιωτική Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967 που κατήργησε την κυβέρνηση Κανελλοπούλου.
Στην Επαναστατική Κυβέρνηση ανέλαβε τα καθήκοντα του Υπουργού Συντονισμού, από 21-04-67 μέχρι 26-08-71.
Από δε της ημερομηνίας αυτής ανέλαβε τα καθήκοντα του Αντιπροέδρου της Επαναστατικής Κυβερνήσεως με την ευθύνη εποπτείας του τομέα της Εθνικής Οικονομίας μέχρι την παράδοση της εξουσίας στον πολιτικό Σπύρο Μαρκεζίνη, αρχές Οκτωβρίου 1973, με την εντολή να διενεργήσει εκλογές.
Αποστρατεύτηκε με αίτηση του, το 1967, όπως και οι άλλοι επαναστάτες συνάδελφοί του.
Είναι γνωστό ότι την περίοδο του Απριλιανού Καθεστώτος, η οικονομία της χώρας γνώρισε την μεγαλύτερη άνθηση σε όλους τους τομείς.
Μετά την Μεταπολίτευση, και ενώ στην αρχή είχε δοθεί αμνηστία από την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, η οποία ανεκλήθη παρανόμως, συνελήφθη και την 23η Οκτωβρίου 1974 εκτοπίσθηκε στην Κέα.
Μετά την πάροδο αρκετού χρόνου παραπέμφθηκε σε ειδικό δικαστήριο και μετά από μίαν παρωδία δίκης, με πρόεδρο τον Ντεγιάννη, καταδικάσθηκε, ως ένας από τους τρεις πρωτεργάτες, εις θάνατον.
Μετά την πάροδο μιας μόνο ώρας ανακοινώθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, η μετατροπή της ποινής εις ισόβια και η καθαίρεσή τους στον βαθμό του Στρατιώτου.
Ο Νικόλαος Μακαρέζος παρέμεινε σε διάφορες φυλακές επί 16 έτη.
Λόγω ανήκεστου (αθεράπευτου) βλάβης της υγείας του συνέχισε την έκτιση της ποινής του «κατ' οίκον».
Κάθε πέντε μήνες όμως ήταν υποχρεωμένος να προσφεύγει στο Τριμελές Εφετείο για να επιβεβαιώνεται ότι η υγεία του εξακολουθεί να είναι επισφαλής, ώστε να ανανεώνεται η κατ' οίκον νοσηλεία. Απεβίωσε σε ηλικία 90 ετών στις 3 Αυγούστου 2009.