16.3.11

ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΨΒΟΥΡΓΩΝ


Ο οίκος των Αψβούργων (ή Αψβούργοι ή οίκος της Αυστρίας) ήταν μία από τις πιο σημαντικές βασιλικές δυναστείες στην Ευρώπη. Είναι γνωστοί ως ο οίκος προέλευσης όλων των επίλεκτων αυτοκρατόρων της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μεταξύ του 1438 και του 1740, καθώς και ως η δυναστεία της αυτοκρατορίας της Αυστρίας και της αυτοκρατορίας της Ισπανίας, αλλά και των βασιλείων πολλών άλλων χωρών. Με καταγωγή αρχικά από την Ελβετία, η δυναστεία των Αψβούργων αρχικά κυβέρνησε την Αυστρία για περισσότερους από έξι αιώνες. Μία σειρά βασιλικών γάμων έφερε στην κληρονομιά του οίκου τη Βουργουνδία, τις Κάτω Χώρες, την Ισπανία, τη Βοημία, την Ουγγαρία και άλλες περιοχές της Ευρώπης. Το 16ο αιώνα ο οίκος διαχωρίστηκε στον βασικό Ισπανικό κλάδο των Αψβούργων και στον ήσσονα Αυστριακό κλάδο.

Καθώς οι δυναστείες καθορίζονται κατά σύμβαση από τους αρσενικούς απογόνους, ο οίκος των Αψβούργων ως δυναστεία εξαφανίστηκε τον 18ο αιώνα με το τέλος του Ισπανικού κλάδου με το θάνατο του Κάρολου του Β' το 1700. Σε αυτή την περίπτωση, αντικαταστάθηκε με τον κλάδο Ανζού του οίκου των Βουρβόνων στο πρόσωπο το μεγάλου ανηψιού Φιλίππου του Ε'. Ο Αυστριακός κλάδος εκφυλίστηκε το 1780 με το θάνατο της αυτοκράτειρας Μαρίας Θηρεσίας και αντικαταστάθηκε με τον κλάδο Βαντεμόντ του οίκου της Λορένης στο πρόσωπο του γιου της Ιωσήφ του Β'. Ο νέος διάδοχος ονόμασε τον εαυτό του απόγονο του ενιαίου πλέον οίκου των Αψβούργων-Λορένης.

Κύριοι ρόλοι
Πρώιμος οικογενειακός θυρεός των Αψβούργων.

Ορισμένοι από τους βασικούς ρόλους ως βασιλικές και αυτοκρατορικές θέσεις των Αψβούργων, ήταν:

* Βασιλείς των Ρωμαίων
* Άγιοι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες
* Δούκες (1282–1453) και Αρχιδούκες της Αυστρίας
* Βασιλείς της Βοημίας (1306–1307, 1437–1439, 1453–1457, 1526–1918)
* Βασιλείς της Ουγγαρίας και της Κροατίας (1437–1439, 1445–1457, 1526–1918)
* Βασιλείς της Ισπανίας (1516–1700)
* Βασιλείς της Πορτογαλίας (1580–1640)
* Βασιλείς της Γαλικίας και της Λοντομερία (1772–1918)
* Μεγάλοι Πρίγκηπες της Τρανσυλβανίας (1690–1867).

Επίσης, άλλες βραχύβιες θέσεις του οίκου περιλαμβάνουν:

* Βασιλιάς της Αγγλίας (1554–1558)
* Αυτοκράτορας του Μεξικού (1864–1867)
* Βασιλιάς της Λομβαρδίας-Βενετίας (1815–1867)

Παράλληλα, πολλοί ακόμα τίτλοι περιλαμβάνονται στο ιστορικό του οίκου.

Ιστορία
Οι περιοχές κυριαρχίες των Αψβούργων γύρω στο 1200, παράλληλα με τους βασιλικούς οίκους της Σαβοίας, του Τσέρινγκερ και τους κόμητες του Κίμπουργκ.
Οι κτήσεις των Αψβούργων στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πριν από το 1378, παράλληλα με τις κτήσεις των οίκων του Λουξεμβούργου και του Βίτελσμπαχ.
Χάρτης της κυριαρχίας των Αψβούργων μετά τη μάχη του Μούλμπεργκ (1547) (από τον Άτλαντα σύγχρονης ιστορίας του Κέιμπριτζ, 1912). Οι κτήσεις των Αψβούργων σημειώνονται με πράσινο.

Κόμης των Αψβούργων και Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας

Η δυναστεία ονομάστηκε από την έδρα προέλευσής της, δηλαδή το κάστρο των Αψβούργων που ιδρύθηκε από τον Ράντμποτ, κόμη των Αψβούργων στο Ελβετικό καντόνι του Άαργκαου. Η προέλευση του ονόματος του κάστρου είναι αβέβαιη, αν και εικάζεται ότι προέρχεται από το ύπατο κάστρο Χάμπιχτμπουργκ. Η πρώτη καταγραφή του ονόματος γίνεται το 1108, ενώ το κάστρο παραμένει έδρα της οικογένειας τον 11ο, 12ο και 13ο αιώνα στο πρώην δουκάτο της Σουηβίας, το οποίο ενσωμάτωσε το καντόνι του Άαργκαου την εποχή της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Από τη νοτιοδυτική Γερμανία, και κυρίως την Αλσατία, το Μπράισγκαου, το Άαργκαου και το Τούργκαου, οι οικογένεια των Αψβούργων επέκτεινε την επιρροή και κτήσεις της στις νοτιοανατολικές παρυφές της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή τη σημερινή Αυστρία (1278-1382). Μέσα σε δύο ή τρεις γενιές, οι Αψβούργοι κατάφεραν να διασφαλίσουν πρόσβαση στον αυτοκρατορικό θρόνο, την κατοχή του οποίου κράτησαν για αιώνες (1273–1291, 1298–1308, 1438–1740, και 1745–1806).

Μαξιμιλιανός Α'

Το 1477 με το γάμο του με τη δούκισσα της Βουργουνδίας, Μαρία, ο αρχιδούκας των Αψβούργων, Μαξιμιλιανός Α', απέκτησε τον έλεγχο των Κάτω Χωρών, ενδυναμώνοντας έτσι την οικογενειακή δυναστεία και επεκτείνοντας της κτήσεις του οίκου και πέρα από την Αυστρία. Ο γιος του Μαξιμιλιανού, Φίλιππος ο Δίκαιος (επίσης γνωστός ως Φίλιππος ο Όμορφος), παντρεύτηκε την Ιωάννα της Καστίλης (επίσης γνωστή και ως Ιωάννη η Τρελή), κληρονόμο της Καστίλης, της Αραγωνίας και του μεγαλύτερου τμήματος της Ισπανίας. Ο Φίλιππος και η Ιωάννα απέκτησαν έξι παιδιά, το μεγαλύτερο από τα οποία, ο Κάρολος Ε', κληρονόμησε τα βασίλεια της Καστίλλς και της Αραγωνίας, της Νότιας Ιταλίας, της Αυστρίας και των Κάτω Χωρών.

Διαχωρισμός του Αυστριακού και Ισπανικού κλάδου του οίκου των Αψβούργων

Μετά την ανάθεση της εξουσίας των περιοχών της Αυστρίας, το 1521, στον Φερδινάνδο Α' από τον αδελφό του, αυτοκράτορα Κάρολο Ε' (γνωστό και ως Κάρολο Α' της Ισπανίας 1516–1556), η δυναστεία διαχωρίστηκε στον ήσσονα κλάδο των Αψβούργων της Αυστρίας και τον κύριο κλάδο των Αψβούργων της Ισπανίας. Οι πρώτοι διατήρησαν τον τίτλο του αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μετά το θάνατο του Καρόλου το 1558, καθώς και τις κληρονομικές περιοχές των Αψβούργων και τα βασίλεια της Βοημίας και Ουγγαρίας, ενώ ο Ισπανικός κλάδος κυβέρνησε τα βασίλεια της Ισπανίας, των Κάτω Χωρών, της κτήσεις του οίκου στην Ιταλία, και, για ένα διάστημα, την Πορτογαλία. Η Ουγγαρία ήταν κάτω από την εξουσία της οικογένειας εν μέρει από το 1526. Για 150 χρόνια το μεγαλύτερό της τμήμα ήταν στην κατοχή των Οθωμανών, αλλά οι περιοχές αυτές επανακτήθηκαν το διάστημα 1683–1699.

Οι Αψβούργοι της Ισπανίας εξαλείφθηκαν το 1700, προκαλώντας έτσι τον πόλεμο της Ισπανικής διαδοχής, ενώ ο τελευταίος αρσενικός κληρονόμος του οίκου της Αυστρίας πέθανε το 1740, με συνέπεια τον πόλεμο της Αυστριακής διαδοχής. Σταδιακά, όλος ο οίκος έπαψε να υπάρχει το 1780. Η κληρονόμος των τελευταίων Αψβούργων της Αυστρίας, η Μαρία Θηρεσία, παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο Στέφανο, δούκα της Λοραίνης, ο οποίος ήταν και αυτός δισέγγονος του αυτοκράτορα Φερδινάνδου Γ' των Αψβούργων, και έτσι οι απόγονοί τους συνέχισαν την παράδοση στη Βιέννη, πλέον ως οίκος των Αψβούργων-Λοραίνης, αν και στην ουσία ο νέος οίκος της Λοραίνης εισήλθε στην Αυστρία. Υπάρχει η άποψη ότι η σταδιακή εξαφάνιση του οίκου προέκυψε από τους διαδοχικούς ενδοοικογενειακούς γάμους μέσα στον οίκο.

Εξάλειψη της δυναστείας

Οι Αψβούργοι προσπάθησαν να σταθεροποιήσουν την ισχύτους με τη συχνή χρήση ενδοοικογενειακών γάμων, γεγονός που τελικά είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τη δυναστεία. Γάμοι μεταξύ πρώτων ξαδέλφων, ή μεταξύ θείου και ανηψιάς, ήταν κοινοί στην οικογένεια. Μία μελέτη που έγινε σε 3000 οικογενειακά μέλη συνολικά 16 γενεών (πανεπιστήμιο του Σαντάγκο δε Κομποστέλα) δείχνει ότι οι ενδοοικογενειακές σχέσεις φέρουν τη σταδιακή εξάλειψη. Η δεξαμενή γονιδίων γίνεται τελικά ιδιαίτερα μικρή, με συνέπεια ο τελευταίος Αψβούργος του Ισπανικού κλάδου, Κάρολος Β', είχε σημαντικές γενετικές ανωμαλίες, ενώ το γονιδίωμά του ήταν αντίστοιχο με ενός παιδιού δύο αδελφών, όπως άλλωστε και του πατέρα του.

Στις 6 Αυγούστου του 1806 η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία καταλύθηκε από τον Γάλλο αυτοκράτορα, Ναπολέοντα Α', με στόχο την αναδιοργάνωση της Γερμανίας. Αναμένοντας την απώλεια του τίτλου του Αγίου Ρωμαίου Αυτοκράτορα που επήλθε με την κατάλυση, ο Φραγκίσκος Β' ανακήρυξε τον εαυτό του Αυτοκράτορα της Αυστρίας (όπως και ο Φραγκίσκος Α') στις 11 Αυγούστου του 1804, τρεις μήνες μετά την αυτοανακήρυξη του Ναπολέοντα ως αυτοκράτορα της Γαλλίας.

Ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος Α' της Αυστρίας χρησιμοποιούσε μία σειρά τίτλων, και η πλήρης αυτοφώνησή του ήταν: "Εμείς, ο Φραγκίσκος ο Α', με τη δόξα του Θεού Αυτοκράτορα της Αυστρίας, Βασιλιά της Ιερουσαλήμ, Ουγγαρίας, Βοημίας, Δαλματίας, Κροατίας, Σλαβονίας, Γαλικίας και Λοντομερίας, Αρχιδούκα της Λοραίνης, του Σάλτσμπουργκ, του Βίρτσμπουργκ, της Φρανκονίας, Στυρίας, Καρινθίας και Καρνιολίας, Μεγάλου Δούκα της Κρακοβίας, Μεγάλου Πρίγκηπα της Τρανσυλβανίας, Ηγεμόνα της Μοραβίας, Δούκα του Σαντομίρ, της Μασοβίας, του Λούμπλιν, της Κάτω κα Άνω Σιλεσίας, του Άουσβιτς και του Ζατόρ, του Τέσεν και του Φριούλε, Πρίγκηπα του Μπέρχτεσγκάντεν και του Μέργκενχάιμ, Πριγκηπικού Κόμη των Αψβούργων, της Γκοριζίας και της Γκραντίσκα, του Τιρόλου, και Ηγεμόνα της Κάτω και Άνω Λουσατίας και Ιστρίας".

Με τους όρους της συνθήκης εξίσωσης Αυστρίας και Ουγγαρίας το 1867, δόθηκε εκτεταμένη αυτονομία στην Ουγγαρία, με τη γέννηση της Αυστροουγγαρίας. Με τη συνθήκη αυτή, οι Ούγγροι αναφέροταν στον ηγεμόνα τους ως βασιλιά και όχι ως αυτοκράτορα, κάτι που κυριάρχησε μέχρι την τελική διάλυση της Αυστροουγγαρίας.

Στις 11 Νοεμβρίου του 1918, με την αυτοκρατορία να καταρρέει, ο τελευταίος απόγονος ηγεμόνας των Αψβούργων, Κάρολος Α' (ο οποίος κυβέρνησε και ως Κάρολος Ε' της Ουγγαρίας) εξέδωσε διάταγμα που αναγνώριζε το δικαίωμα της Αυστρίας να καθορίσει το μέλλον της και αποποιήθηκε κάθε ρόλο στις κρατικές υποθέσεις. Δύο μέρες αργότερα, εξέδωσε αντίστοιχο διάταγμα για την Ουγγαρία. Αν και δεν καθαιρέθηκε ποτέ επίσημα, αυτά τα διατάγματα θεωρούνται το τέλος της ηγεμονίας των Αψβούργων. Το 1919, η νέα δημοκρατία της Αυστρίας απαγόρεψε με νόμο την παρουσία των Αψβούργων στην Αυστριακή επικράτεια αν δεν παραιτηθούν επίσημα από όλες τις αξιώσεις τους για επανάκτηση του θρόνου και αποδεχθούν την ιδιότητα του απλού πολίτη. Ο Κάρολος προσπάθησε αρκετές φορές να επανακτήσει το θρόνο της Ουγγαρίας, με συνέπεια το 1921 η Ουγγαρία να ψηφίσει αντίστοιχο νόμο, εκθρονίζοντας πλήρως τους Αψβούργους και καταργώντας τα δικαιώματά τους. Ο οίκος των Αψβούργων δεν εγκατέλειψε επίσημα τις ελπίδες επαναφοράς του στην εξουσία, μέχρι τη δήλωση του μεγαλύτερου γιου του αυτοκράτορα Καρόλου, Ότο φον Χαψμπουργ, για αποποίηση όλων των δικαιωμάτων στο θρόνο.

Το μότο της δυναστείας διαχρονικά ήταν "Άφησε τους άλλους να μάχονται, και εσύ, ευτυχισμένη Αυστρία, παντρέψου" (Bella gerant alii, tu, felix Austria, nube!), κάτι που δείχνει την πορεία των μελών των Αψβούργων με τους γάμους με άλλους βασιλικούς οίκους για τη δημιουργία συμμαχιών και την απόκτηση περιοχών. Η αυτοκράτεια Μαρία Θηρεσία αναγνωρίζεται ιδιαίτερα για αυτή τη πορεία της και μερικές φορές αναφέρεται ιστορικά ως η "Μεγάλη γιαγιά της Ευρώπης".

Εξέλιξη του οίκου
Κόμητες των Αψβούργων

Πριν από την άνοδο του Ροδόλφου του Α' στο θρόνο του βασιλιά της Γερμανίας, οι Αψβούργοι είχαν το αξίωμα του κόμη στη σημερινή νοτιοδυτική Γερμανία και την Ελβετία. Πρόγονοι της δυναστείας θεωρούνται οι:

* Γκούντραμ ο Πλούσιος (περίπου 930–985 / 990), πατέρας των:
* Λάντσελιν του Άλτενμπουργκ, Ράντμποτ του Κλέτγκαου, Ροδόλφος Α', Βερνέρ, Λάντολφ.

Η δυναστεία ξεκινάει επίσημα με την κατασκευή του κάστρου των Αψβούργων, στη θεωρούμενη ως γενέτεια περιοχή του οίκου. Οι απόγονοι του Γκούντραμ εξελίχθηκαν, με τον τίτλο του κόμη των Αψβούργων, ως εξής:

* Ράντμποτ του Κλέτγκαου (περίπου 985–1035): ίδρυσε και κατασκεύασε το κάστρο των Αψβούργων - εκτός από τον Βέρνερ τον Α', είχε ακόμα γιους τον Όθωνα τον Α', μελλοντικό κόμη του Σούντγκαου στην Αλσατία, και τον Αλβέρτο τον Α'.
* Βέρνερ ο Α', κόμης των Αψβούργων (1025 / 1030–1096): εκτός από τον Όθωνα τον Β', είχε επίσης γιο τον Αλβέρτο τον Β' που έγινε τοποτηρητής του αξιώματος το διάστημα 1111–1141, μετά το θάνατο του Όθωνα του Β'.
* Όθωνας ο Β' των Αψβούργων: πρώτος κόμης που χρησιμοποίησε την ονομασία "των Αψβούργων" ως επίσημη προσφώνηση - πατέρας του Βέρνερ του Β'.
* Βέρνερ ο Β' των Αψβούργων (περίπου 1135-1167), πατέρας του Αλβέρτου του Γ'.
* Αλβέρτος ο Γ' των Αψβούργων, γνωστός με το προσωνύμιο "ο πλούσιος": πέτυχε την επέκταση των κτήσεων του οίκου σε όλη τη σημερινή γερμανόφωνη Ελβετία, πατέρας του Ροδόλφου του Β'.
* Ροδόλφος ο Β' των Αψβούργων (περίπου 1160-1232), πατέρας του Αλβέρτου του Δ'.
* Αλβέρτος ο Δ' των Αψβουργων: πατέρας του Ροδόλφου του Δ' που αργότερα έγινε ο βασιλιάς Ροδόλφος ο Α' της Γερμανίας. Ο Αλβέρτος και ο αδελφός του , Ροδόλφος ο Γ', διαμοίρασαν τις κτήσεις του οίκου των Αψβούργων, με τον Ροδόλφο να κρατάει στην κυριότητά του τα ανατολικά τμήματα, ενώ τα δυτικά και η περιοχή Άαργκαου πέρασαν στον Αλβέρτο.

Δούκες της Αυστρίας

Στο τέλος του μεσαίωνα και με την επέκταση των κτήσεων των Αψβούργων στα ανατολικά, συχνά εξουσίασαν το δουκάτο της Αυστρίας, το οποίο κάλυπτε τη σημερινή Κάτω Αυστρία και μέρος της Άνω Αυστρίας. Οι κτήσεις των Αψβούργων περιλάμβαναν τη Στυρία, ενώ επεκτάθηκαν δυτικά στην Καρινθία και την Καρνιόλα το 1335 και το Τυρόλο το 1363. Οι αρχικές διασκορπισμένες κτήσεις στη νότια Αλσατία, νοτιοδυτική Γερμανία και το σημερινό Φόραλμπεργκ, ήταν συνολικά γνωστές ως Πέρα Αυστρία. Οι πατρικές κτήσεις του οίκου νότια του Ρήνου και στη λίμνη της Κονστάνς σταδιακά χάθηκαν με την ανάδειξη της Ελβετικής Συνομοσπονδίας. Έτσι, οι Αψβούργοι λαμβάνοντας τον τίτλο του δούκα της Αυστρίας, εξουσίασαν και τις περιοχές της Πέρα Αυστρίας μέχρι και το 1379, οπότε και αυτές πέρασαν στην εξουσία του Πριγκηπικού Κόμη του Τυρόλου. Η εξέλιξη των Αψβούργων με τον τίτλο πλέον του δούκα της Αυστρίας, είχε ως εξής:

* Ροδόλφος ο Β', γιος του Ροδόλφου του Α', δούκας της Αυστρίας και της Στυρίας (1282–1283) μαζί με τον αδελφό του, Αλβάρτο τον Α', ο οποίος τελικά τον καθαίρεσε από το αξίωμα.
* Αλβέρτος ο Α', γιος του Ροδόλφου του Α' και αδελφός του Ροδόλφου του Β', δούκας της Αυστρίας και της Στυρίας (1282–1308) και Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας (1298–1308).
* Ροδόλφος ο Γ', πρωτότοκος γιος του Λενιάν του Α', δούκας της Αυστρίας και της Στυρίας (1298–1307).
* Φρεδερείκος ο Όμορφος, αδελφός του Ροδόλφου του Γ', δούκας της Αυστρίας και της Στυρίας (1308-1330) μαζί με τον αδελφό του, Λεοπόλδο τον Α', αντιβασιλέας του αυτοκράτορα Λουδοβίκου του Δ' από το 1325.
* Λεοπόλδος ο Α', αδελφός των παραπάνω, δούκας της Αυστρίας και της Στυρίας (1308-1326)
* Αλβέρτος ο Β', αδελφός των παραπάνω, δούκας της Πέρα Αυστρίας (1326–1358), δούκας της Αυστρίας και της Στυρίας (1330–1358), δούκας της Καρινθίας μετά το 1335.
* Όθωνας ο Χαρούμενος, αδελφός των παραπάνω, δούκας της Αυστρίας και της Στυρίας (1330–1339) μαζί με τον αδελφό του, δούκας της Καρινθίας μετά το 1335.
* Ροδόλφος ο Δ' ο Ιδρυτής, πρωτότοκος γιος του Αλβέρτου του Β', δούκας της Αυστρίας και της Στυρίας (1358–1365), δούκας του Τυρόλου μετά το 1363.

Μετά το θάνατο του Ροδόλφου του Δ', οι αδελφοί του Αλβέρτος ο Γ' και Λεοπόλδος ο Γ' εξουσίαζαν τις κτήσεις των Αψβούργων από το 1365 ως και το 1379, οπότε και διαχώρισαν τις περιοχές με τη συνθήκη του Νόιμπεργκ. Ο Αλβέρτος κράτησε το δουκάτο της Αυστρίας και ο Λεοπόλδος τη Στυρία, τη Καρινθία, την Καρνιόλα, το Τύρολο και την Πέρα Αυστρία.

Δούκες της Αυστρίας: Κλάδος του Αλβέρτου του Γ'

* Αλβέρτος ο Γ', δούκας της Αυστρίας μέχρι το 1395 και κύριος των κτήσεων του Λεοπόλδου του Γ' μετά το θάνατό του (1386) μέχρι το 1395.
* Αλβέρτος ο Δ', δούκας της Αυστρίας (1395-1404).
* Αλβέρτος ο Ε', δούκας της Αυστρίας (1404-1439), Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας (1438-1439) ως Αλβέρτος ο Β'.
* Λαντισλάος Ποστούμους, γιος του Αλβέρτου του Ε', δούκας της Αυστρίας (1440-1457).

Δούκες της Στυρίας, Καρινθίας και Τυρόλου: Κλάδος του Λεοπόλδου του Γ'

* Λεοπόλδος ο Γ', δούκας της Στυρίας, Καρινθίας, Τυρόλου και Πέρα Αυστρίας, μέχρι το θάνατό του το 1386 στη μάχη του Σέμπαχ.
* Γουιλιέλμος, γιος του Λεοπόλδου του Γ', δούκας της εσωτερικής Αυστρίας (Στυρία και Καρινθία) (1386-1406).
* Λεοπόλδος ο Δ', γιος του Λεοπόλδου του Γ', αντιβασιλιάς της Πέρα Αυστρίας το 1391, δούκας του Τυρόλου (1395-1402) και δούκας της Αυστρίας μετά το 1404, δούκας της εσωτερικής Αυστρίας (1046-1411).

Υποκλάδος της εσωτερική Αυστρίας

* Ερνέστος ο Σιδηρός, δούκας της εσωτερικής Αυστρίας (1406-1424) μαζί με τον αδελφό του Λεοπόλδο τον Δ'.
* Φρεδερείκος ο Ε', γιος του Ερνέστου, δούκας της εσωτερικής Αυστρίας από το 1424 και αυτοκράτορας το 1440 ως Φρεδερείκος ο Γ', όπως και κηδεμόνας του Σιγιμούνδου (1439-1446) και του Λαντισλάου Ποστούμους (1440-1452).
* Αλβέρτος ο ΣΤ', αδελφός του παραπάνω, αντιβασιλέας της Πέρα Αυστρίας (1446–1463) και δούκας της Αυστρίας (1458–1463).

Υποκλάδος του Τυρόλου

* Φρεδερείκος ο Δ', αδελφός του Ερνέστου, δούκας του Τυρόλου και της Πέρα Αυστρίας (1402–1439).
* Σιγιμούνδος, δούκας του Τυρόλου και δούκας της Πέρα Αυστρίας το 1463 μετά το θάνατο του Αλβέρτου του ΣΤ'.

Επανένωση των κτήσεων των Αψβούργων

Ο Σιγιμούνδος ήταν άτεκνος και υιοθέτησε τον Μαξιμιλιανό τον Α', γιο του δούκα Φρεδερείκου του Ε' (αυτοκράτορα Φρεδερείκου του Γ'). Με την εξουσία του Μαξιμιλιανού, οι κτήσεις των Αψβούργων επανενώθηκαν, μετά την επανάκτηση του δουκάτου της Αυστρίας μετά το θάνατο του Ματθαίου Κόρβινου, ο οποίος είχε σφερτεριστεί τον τίτλο του δούκα (1485–1490) με έδρα τη Βιέννη.
[Επεξεργασία] Βασιλείς των Ρωμαίων και Άγιοι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες πριν την επανένωση των κτήσεων των Αψβούργων

* Ροδόλφος ο Α', αυτοκράτορας (1273–1291)
* Αλβέρτος ο Α', αυτοκράτορας (1298–1308)
* Αλβέρτος ο Β', αυτοκράτορας (1438–1439)
* Φρεδερείκος ο Γ', αυτοκράτορας (1440–1493)

Βασιλείς της Ουγγαρίας πριν την επανένωση των κτήσεων των Αψβούργων

* Αλβέρτος, βασιλιάς της Ουγγαρίας (1437–1439)
* Λαντισλάος ο Ε' Ποστούμους, βασιλιάς της Ουγγαρίας (1444–1457)

Άγιοι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες, Αρχιδούκες της Αυστρίας

* Μαξιμιλιανός ο Α', αυτοκράτορας (1508–1519)
* Κάρολος ο Ε', αυτοκράτορας (1519–1556)

Ισπανικός κλάδος των Αψβούργων: Βασιλείς της Ισπανίας, Βασιλείς της Πορτογαλίας (1580–1640)

* Φίλιππος ο Α' της Καστίλης, δευτερότοκος γιος του Μαξιμιλιανού, ιδρυτής του ισπανικού κλάδου το 1496 με το γάμο του με την Ιωάννα την Τρελή, κόρη του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας, πέθανε το 1506 αφήνοντας τους θρόνους της Καστίλης και της Αραγονίας να ενωθούν στο θρόνο της Ισπανίας με κληρονόμο το γιο του, Κάρολο τον Α'
* Κάρολος ο Α' (1516–1556) και μετέπειτα Κάρολος ο Ε', Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας, διαχώρισε τον ισπανικό και τον αυστριακό κλάδο του οίκου των Αψβούργων
* Φίλιππος ο Β' της Ισπανίας (1556-1598), επίσης και Φίλιππος ο Α' της Πορτογαλίας (1580–1598) και Φίλιππος ο Α' της Αγγλίας (1554–1558) με τη σύζυγό του Μαρία την Α' της Αγγλίας
* Φίλιππος ο Γ', επίσης Φίλιππος ο Β' της Πορτογαλίας (1598–1621)
* Φίλιππος ο Δ', επίσης Φίλιππος ο Γ' της Πορτογαλίας (1621-1640)
* Κάρολος ο Β' (1665–1700)

Ο πόλεμος της ισπανικής διαδοχής ακολούθησε για τη διαδοχή του Καρόλου του Β'.

Αυστριακός κλάδος των Αψβούργων: Άγιοι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες, Αρχιδούκες της Αυστρίας

* Φερδινάνδος ο Α', αυτοκράτορας (1556–1564)
* Μαξιμιλιανός ο Β', αυτοκράτορας (1564–1576)
* Ροδόλφος ο Β', αυτοκράτορας (1576–1612)
* Ματθαίος, αυτοκράτορας (1612–1619)
* Φερδινάνδος ο Β', αυτοκράτορας (1619–1637)
* Φερδινάνδος ο Γ', αυτοκράτορας (1637–1657)
* Λεοπόλδος ο Α', αυτοκράτορας (1658–1705)
* Ιωσήφ ο Α', αυτοκράτορας (1705–1711)
* Κάρολος ο Δ', αυτοκράτορας (1711–1740)
* Μαρία Θηρεσία της Αυστρίας, κληρονόμος των Αψβούργων και σύζυγος του αυτοκράτορα Φραγκίσκου του Α' Στεφάνου, αρχιδούκισσα της Αυστρίας και βασίλισσα της Ουγγαρίας και της Βοημίας (1740–1780)

Ο πόλεμος της αυστριακής διαδοχής ακολούθησε το θάνατο του Καρόλου του Δ'.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Douz History comments