ΑΒΒΑΕΙΟ

Το Αββαείο ("Abbey" στην αγγλική) είναι ένα αντρικό ή γυναικείο Χριστιανικό μοναστήρι της εκκλησίας της Δύσης. Αρχικά σήμαινε την κατοικία του Ηγουμένου, δηλαδή του Αββά κατά τη Δυτική ορολογία. Αργότερα όμως επεκράτησε να ονομάζεται έτσι ολόκληρη η Μονή.

Η εξέλιξη των Ιερών Μονών στη Δύση επηρεάστηκε από την επίδραση του φεουδαρχικού συστήματος. Έτσι τα Αββαεία περιήλθαν κατ΄ ανάγκη στα πλαίσια της πολιτικοοικονομικής φεουδαρχικής οργάνωσης με αποτέλεσμα να αποκτήσουν γρήγορα μεγάλες περιουσίες, χάνοντας έτσι το παλαιό χαρακτήρα των ασκητηρίων. Τα σημαντικότερα Αββαεία κατέστησαν ισχυροί οργανισμοί με κανονισμούς, ιεραρχία, διοίκηση, προσωπικό μέχρι και φρουρά. Οι δε Ηγούμενοι αυτών, οι Αβάδες, διαχειριζόμενοι μέγιστα εισοδήματα αναδείχθηκαν σε μεγάλες προσωπικότητες που στην εποχή της ακμής των Αββαείων άσκησαν όχι μόνο οικονομική αλλά και πολιτική επιρροή σε μεγάλη έκταση.

Όταν τα Αββαεία απέκτησαν μεγάλη ισχύ τότε για τις θέσεις των Ηγουμένων άρχισαν να ενδιαφέρονται οι τοπικοί άρχοντες, που πιέζοντας τους επισκόπους κατάφερναν να τοποθετούν ως Αββάδες συγγενικά ή φιλικά τους πρόσωπα για προσωπικό τους βέβαια όφελος. Έτσι τα Αββαεία άρχισαν να αναμειγνύονται ενεργά στη κοσμική ζωή αλλά και στην πολιτική κίνηση, καθιστάμενα πολλές φορές στυλοβάτες αυτού τούτου του φεουδαρχικού συστήματος.

Τα Αββαεία ως κτιριακά συγκροτήματα αποτελούνταν κυρίως από τον Ναό, την προ αυτού Στοά, που αποτελούσε το χώρο συγκέντρωσης των μοναχών, και διάφορα άλλα βοηθητικά οικοδομήματα π.χ. εστιατόριο, αποθήκες, μαγειρείο, αναγνωστήριο, φαρμακείο, νοσοκομείο αλλά και ξενώνες για επισκόπους, προσκυνητές και οδοιπόρους. Οι Αββάδες βεβαίως διατηρούσαν ιδιαίτερους χώρους σε διακεκριμένη θέση. Μερικά δε από τα ισχυρότερα Αββαεία περιβάλλονταν από ισχυρά τείχη ακόμη και τάφρους.

Τα Αββαεία συνετέλεσαν πολύ στη τελειοποίηση του συστήματος εκμετάλλευσης της γης, καθώς μετέδωσαν σε πολλά μέρη στους αγρότες της περιοχής των γεωργικές γνώσεις και μεθόδους καλλιέργειας. Συγχρόνως συντέλεσαν στην ανάπτυξη βιοτεχνιών, ιδίως οινοποιίας και οινοπνευματωδών ποτών. Ορισμένα αναδείχτηκαν ακόμη και σε μεγάλα μορφωτικά κέντρα με τις πλούσιες βιβλιοθήκες τους, συμβάλλοντας πολύ στην ανάπτυξη του πολιτισμού της Ευρώπης σε μια εποχή μάλιστα που ελάχιστα καλλιεργούνταν τα γράμματα.

Ονομαστά Αββαεία ήταν του Κλυνύ, του Αγίου Γερμανού, του Αγίου Στεφάνου της Καν, του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, του Αγίου Διονυσίου (Γαλλία), του Αγίου Γάλλου (Ελβετία), της Υόρκης (Αγγλία), του Ουέστμινστερ κ.ά.